Haakse slijp
Wie bouwt er nooit eens luchtkastelen
van vernis, staalwol en oud ijzer?
Steeds weer bezingen we vogels, die
van diverse plamuur in de rui zijn
en van sleetsheid eigen nest bevuilen.
Er moeten toch ook waterpomptangen
kunnen hangen, daar in de poëzie?
Je wilt kunnen zingen over vonken
en houtkrullen regendansen, verhalen
over zwaluwstaarten die ineengrijpen
als het plot, in specie betalen voor
odes aan jong zijn en ouder worden.
De boomcirkels van je leven zijn toch
beter te snijden met een haakse slijp.
Dit is een ode aan de haakse slijp.
Alan schrijft 